مرثیه در ذکر شهادت نازدانه ی امام حسین علیه السلام،حضرت رقیه سلام الله علیها سروده ی مرحوم استاد صغیر اصفهانی

این شنیدم گه چو آید به فغان طفل یتیم

افتد از ناله ی او زلزله بر عرش عظیم

گر چنین است چه کرده است ندانم با عرش

آه طفلی که غریب است و اسیر است و یتیم

بقیه شعر در ادامه مطلب...

از چه ویران نشدی ای فلک آن دم که شدند

اهل بیت شه بی یار به ویرانه مقیم

ساخت ویرانه نشین ظلم عدو قومی را

که خداوند ثنا گفته به قرآن کریم

آسمان خاک نشین کرد گروهی که دهند

زینت از گرد ره خویش به جنات و نعیم

گشت آن سلسله را روز و شب و صبح و مسا

آه و فریاد انیس و غم و اندوه ندیم

بود با یاد قد تازه جوانان همه را

قدی از هجر دوتا و دلی از غصه دونیم

دید در خواب رقیه که به دامان پدر

کرده جا با دلی آسوده ز هر وحشت و بیم

بگشودی دهن از شوق پدر بهر سخن

بشکفد غنچه به وقت سحر از فیض نسیم

گفت بابا تو نبودی که تصدق دادند

نان و خرما به عیال تو خسیسان لئیم

به تمنای یزید و ستم ابن زیاد

در کف شمر اسیر از تو شدند اهل حریم

به ره شام ز کعب نی و ضرب سیلی

رخ نیلی شده ی من نگر و جسم سقیم

با پدر گرم نوا بود که بگرفت از نو

فلک دون پی آزردن جانش تصمیم

گشت بیدار و برآورد خروش و سر شاه

آمد از بهر تسلای وی از لطف عمیم

داشت از بهر پذیرائی مهمان عزیز

نیم جانی به تن و کرد همان دم تسلیم

دل بی تاب "صغیر" است و غم عشق حسین

نی دگر شوق جنان دارد و نی خوف جحیم

التماس دعا

متن کامل این شعر در کتاب مصیبت نامه استاد صغیر اصفهاني چاپ هفدهم صفحه 217 موجود است.

دوستان می توانند جهت خرید کتابهای دیوان اشعار و مصیبت نامه ی استاد صغیر با شماره ی زیر تماس بگیرند یا ایمیل ارسال کنند:

msaghira@gmail.com

ما را در اینستاگرام دنبال کنید:

https://www.instagram.com/saghir_esfahani/

www.dehkadeshop.ir